ไปสอบแล้วดันสอบได้ รอเรียกรายงานตัว โชคชะตาเจ้ากรรม ด้านงานดนตรี ดันติดต่องานต่างประเทศได้อีกสรุปได้ทั้งสอง จำต้องเลือกทางใดทางหนี่ง ทำงัยดีหล่ะที่เนี้ย
คิดอยู่หลายวันตกลงปลงใจ ไปทำงานที่ต่างประเทศ ทางฝ่ายบุคคลการทาง ก็ดี โทรมาตามให้ไปรายงานตัว แต่ทำงัยได้ บอกไปว่า “ขอสละสิทธิ์ครับ” ตกลงไปต่างประเทศ
วินาทีแรกที่เครื่องลงจอดสนามบินนานาชาติเขตปกครองตนเองพิเศษ มาเก๊า เวลาประมาณเที่ยงคืน เวลาที่โน่นจะเร็วกว่าไทยหนึ่งชั่วโมง ใช้เวลาหลายสัปดาห์กว่าจะคุ้น
เป็นประเทศที่กฎหมายเคร่งครัดประเทศหนึ่ง สะอาดได้ที่ ถังขยะเยอะมากมีเป็นจุดๆ แยกกันระหว่างแห้งกับขยะเปียก
หากทิ้งเลี่ยลาดโดนปรับคิดเป็นเงินหลายพันเลย
อากาศเย็นชื้นๆมีแดดออกแต่ไม่ร้อนมาก เหมาะกับการหนีร้อนไปพักผ่อน คาสิโน มีเป็นดอกเห็ดทุกอณูของเมือง โรงแรมเยอะมากมีหลายระดับส่วนใหญ่จะมีคาสิโนด้วยในตัว นักแสวงโชคเดินกันพลุกพล่านทั้งกลางวันและกลางคืน เป็นเมืองที่ครึกครื้นไปด้วยแสงสี ตระการตา
ผู้หญิงรัสเซีย มองโกล จีนแผ่นดินใหญ่เข้ามาหาเงินกันเยอะ
คนที่นั่นดีครับชอบคนไทยแต่กลับไม่ชอบคนฟิลิปินส์ คนฟิลิปินส์ส่วนใหญ่ ไปทำงานเป็นพนักงานร้านอาหาร ไม่ก็เป็นยาม
มีย่านคนไทย ขายของไทย แต่อยู่ไกลมากจากที่พักที่เป็น คอนโดห้องชุดที่ทางผู้ประกอบการจัดให้
ค่าเงินมีเงินฮ่องกงและเงินปาทากัส หนึ่งเหรียญก็ประมาณ ห้าบาท บวกลบตามกระแสเงินโลก
ค่าเครื่องก็ประมาณสองหมื่นตั๋วไปกลับแบบระบุวันไปแต่ไม่ระบุวันกลับ( open ticket ) ไม่ได้ต้องออกเอง ทุกอย่างผู้ประกอบการดูแลหมด เงินเดือน 10,000 HKD (ฮ่องกง ดอลล่าห์)รวมค่าเดินทางไปทำงานด้วย อีกวันละ 50 MOP (มาเก๊า ปาทากัส)
อยู่ที่นั่นแรกๆก็แชร์เงินกันซื้ออาหารมาทำกินเองครับ แต่หลังๆไม่มีใครทำ ก็เลยต้องออกไปกินข้างนอก ซึ่งจานหนึ่งรวมน้ำซุปกับน้ำแก้วนึงก็ราวๆ ร้อยกว่าบาท
ผู้หญิงที่นั่นก็ขาวๆหมวยๆ สวยบ้างไม่สวยบ้างคละกันไป เซ็กซ์ที่นั่นหาง่าย ถูกใจกันก็จูงมือไปโรงแรม แล้วจะต่อความสัมพันธ์หรือจะหยุดแค่นั้นแบบ ( one night stand ) ก็แล้วแต่ ว่ากันไป ที่สำคัญผู้หญิงที่นั่นไม่มองข้ามถุงยางอนามัย ไม่เหนียมอายกับการป้องกันตัวเอง
เรื่องการกินเหรอครับ พวกเธอหรือเขา ทำได้อย่างมูมมาม เสียงดัง แล้วก็เลอะเทอะ ไม่ว่าจะสวยจะหล่อแค่ไหน และดูเหมือนเป็นธรรมเนียม ที่ต้องทิ้งเศษอาหารไว้ข้างจาน แทนที่จะร้องขอถ้วยแบ่งเผื่อใส่มันกันไม่ให้เลอะเทอะ
ร้านอาหารมีเยอะ แต่ผมชอบไปนั่งแถวๆ ร้าน eskimo มีหลายสาขาครับ วัยรุ่น วัยทำงาน ใช้บริการกันเยอะ อาหารก็หลากสไตล์
ส่วนเรื่องแฟชั่นละก็ไม่ต้องพูดถึง เค้านำบ้านเราแน่นอน คนส่วนใหญ่จะทำสีผม ดัด ย้อม โกรก สี ถ้าไม่ทำละก็เชยแหลกละครับ แถมดูจะออกแนวพวก ฟิลิปินส์ หรือไม่ก็พวก จีนแผ่นดินใหญ่ (ไต่หลก ภาษา จีนกวางตุ้ง หมายถึง คนจีนแผ่นดินใหญ่) ที่บ้านเราเรียก จีนแดง น่ะ
เวลาออกนอกบ้านไม่มีใครใส่รองเท้าแตะแต่จะสวมรองเท้าลำลองหรือไม่ก็รองเท้าผ้าใบแทน
ภาษา ที่นั่นใช้ ภาษาหลักคือ จีนกวางตุ้ง( Cantonese ) และ โปรโตรกรีส ( Portuguese) สังเกตุได้จากตามป้ายถนนนหรืออาคารต่างๆ ส่วนอังกฤษและจีนกลาง ( mandarin ) เป็นภาษากลางใช้ตามโซนนักท่องเที่ยว ศูนย์การค้า โรงแรม
หลังจากอยู่ที่นั่นประมาณเดือนครึ่ง ก็ได้ work permit คราวนี้ล่ะเดินยืดไปเลย มันเหมือนบัตรประชาชนอ่ะครับ สามารถทำธุระกรรมการเงินได้ รวมถึงการซื้อที่เป็น อสังหาริมทรัพย์ แต่เดี๋ยวก่อน !!!!.....ถ้าคุณซื้อตอนนี้…..( เอ้ยยย ไม่ใช่ๆๆๆๆ )
แต่ผมก็ไม่ได้ซื้ออะไรแบบนั้นเลย มีไว้งั้น สแต้มป์ ตัวเขียว บนวีซ่า อายุของมันคือ หนึ่งปีเต็ม แค่ได้ใช้สิทธิ์ อยู่และทำงานอย่างถูกต้องตามกฏหมายก็เท่านั้น
0 comments:
Post a Comment