โดยรอบก็เป็นบังกะโลทาสีขาวทุกหลัง ราคาต่อคืนไม่แพงครับ เงีบบ สงบ เหมาะแก่การพักผ่อนเป็นอย่างยิ่ง ชาวต่างชาติมีประปราย จะเป็นประเภท มาพักผ่อนจริงๆ บ้างก็อาบแดด ทำนองนั้น
และได้รู้จักครอบครัวนักท่องเที่ยวต่างชาติเป็นอาจารย์สอนภาษาในต่างประเทศ เราได้คุยและแลกเปลี่ยนทัศนะคติกัน พวกเค้าบอกว่า รักเมืองไทย และเกาะเสม็ดมาก แต่เนื่องด้วยค่าใช้จ่ายในการเดินทางนั้นสูงมากจึงไม่มีโอกาสได้มาบ่อยๆ
สำหรับหาดก็สวย น้ำก็ใส วิวดีมากๆ เวลาตอนเย็ยๆมานั่งที่ระเบียงเรียบหาดของทางที่พัก มองดูทะเล และมีเสียงคลื่นเป็นแบล็คกราวด์ ผสมผสานกับเสียง โมบายรูปหอยที่ห้อยอยู่ เสียงกระทบกันดัง กุ๊งกิ๊งๆ ยังไม่พอ ทางเค้าท์เตอร์ รับรองลูกค้าใกล้ เปิดเพลง แสตนด์ดาร์ด แจ๊ส เบาๆ หรือไม่ก็ออกแนว บลาซิลเลี่ยน ลองนึกดูครับ ช่างเป็นบรรยากาศ ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
มองออกไปที่ทะเล เห็นดวงอาทิตย์กำลังตกน้ำ ฉายแสงสีส้มสะท้อนกลับมา โอ้ววว ….
หากอยากจะครื้นเครง ก็ต้องเดินย้อนจากที่พักมาหน่อยจะมี ร้านอาหารซีฟู้ด อยู่ พร้อมโต๊ะนั่งสีเหลี่ยม ที่ยกระดับลอยขึ้น จากพื้นทรายเพราะ กันเวลาน้ำขึ้น ก็นั้งได้ประมาณสี่คน พร้อมหมอนอิง ตรงกลางโต๊ะประดับด้วย ดอกกล้วยไม้สองสามดอกอยู่ข้างๆ ตะเกียงเทียนเล็กๆ คลุกเคล้าเสียงเพลงสากลทั้งเก่าและใหม่ เหมะสำหรับการเจริญอาหารเป็นอย่างยิ่ง
ตอนกลางวันก็เช่ามอเตอร์ไซด์ ขับเที่ยวดูรอบๆเกาะ ผ่านถนนลูกลัง อีกทั้งมีเนินทั้งสูงทั้งชัน และฝุ่น เพราะทางเป็นดินลูกลัง รู้สึกเหมือน ”จังเกิ้ลทัวร์” ยังไงยังงั้นเลย ขับไปถึงบริเวณอ่าวลุงดำครับ ส่วนนึงเป็นเนื้อที่ของรีสอร์ท ส่วนบุลคลแต่สามารถเดินผ่านเข้าไปได้ ถึงอีกด้านที่เป็นหาดมี ผลงานศิลปกรรมชิ้นเยี่ยมฝีมือธรรมชาติ ชิ้นเอกด้วยการตกตะกอนของชั้นหินที่ทับถมกันเป็นเวลานานมากๆ ดูแล้วสวยงามจริงๆ
ถัดมาใกล้ๆเป็นสะพานไม้ ถูกสร้างขั้นมาวางบนทุ่นถังน้ำมัน นอนเหยีดยาวไปในทะเลราวๆสัก สองร้อยเมตรเห็นจะได้ เค้ามีไว้ให้ดูปลาและให้อาหารมันครับ เพราะน้ำใสมาก มองลงไปเห็นฝูงปลาตัวเล็กจำนวนมาก ได้อย่างชัดเจน และที่สำคัญก็คือ เวลาเดินไปบนสะพานนั้น หากมองลงไปในน้ำด้านข้างจะเห็นเหล่าฝูงปลา ว่านน้ำตามเราเป็นขบวน แม้เราเดินย้อยกลับ พวกมันก็จะว่ายย้อยกลับด้วยเช่นกัน พวกมันคงรอให้เราให้อาหารมันหล่ะครับ ดูไปแล้วมันช่างเป็นความงดงามตามธรรมชาติซะจริงๆ ไม่ต้องแต่งแต้มอะไรให้ยุ่งยากเลยแม้แต่น้อย
กลับมาช่วงบ่าย ที่หาดวงเดือน นั่งเล่นน้ำชายหาดตื้นๆ นั้นเอง ขณะที่หันหน้าสำรวจบรรยากาศโดยรอบด้านใกล้ๆที่พักและหันหลังให้ทะเล คลื่นลูกขนาดพอเหมาะ ซัดเข้ามาหาผม อย่างไม่ทันตั้งตัว ซดเอาน้ำทะเลเข้ากระเพาะเต็มๆไปหลายอึกเลย ก็น้ำบริเวณชายหาดนั่นแหละ ไม่รู้เศษตะกอนบ้าง อะไรบ้าง เข้าไปในปากเต็มๆ อิ่มไปเลย
กลับจากเสม็ด ผมไอค๊อกไอแค๊กไปหลายวัน เวลาไปไหนมาไหน เกรงใจคนรอบข้างๆ กลัวเค้าคิดว่าเป็นโรคร้ายหรือเปล่า มันระคายคอเป็นอย่างมาก ต้องใช้ยาแก้อักเสบและลูกอมฆ่าเชื้อในลำคออยู่เป็นสัปดาห์ กว่าจะหาย…..เห้อ… เวรจริงๆ…..
0 comments:
Post a Comment